حضرت امام خمینی ( ره) در یکی از مهمترین فرمایشاتش میفرمایند: که «میزان رای مردم است » و در جایی دیگر می فرمایند «مجلس در راس امور است » . اگر همین دو جمله کوتاه و مختصر را ملاک مردم سالاری دینی قرار داده و مجدا نه به آن عمل کرده و از حریم آن دفاع واقعی و دلسوزانه داشته باشیم به طور قطع و یقین یک ایده و تز بسیار قوی و دنیا پسند در برابر دمکراسی دروغین غرب به دنیا عرضه شده است .
رای مردم یعنی همان فرمان الهی که یدالله مع الجماعه ، دست خدا با جماعت است و یاری او شامل حال مردمی ا ست که آگاهانه و مسئولیت پذیر پای در رکاب بوده و مصمم به تغییر در روند منحرف شده ی جامعه شده اند خواهد شد . « ایجادتغییر به دست مردم »
این رای و نظر آگاهانه باعث شکل گیری و اجتماع نخبگان در یک مکان شریف که دیروز مسجد پیامبر اکرم (ص) بود وامروز مجلس شورای اسلامی نام دار گردیده و سرنوشت جامعه را تعین و تکلیف می نماید . و از این روست که امام ابتدا به میزان رای مردم یعنی همان مردم سالاری دینی و اگر چنانچه این حق بطور آگاهانه و به دور از احساسات و تعصب های کور جاهلی و درنظر گرفتن منافع مقطعی و بعضا شخصی وگروهی و باندی استفاده گردد ، یقینا مجلسی در راس امور قرار خواهد گرفت که مقصود آن مصلح قرن بود.
آن مجلسی در راس امور است که نمایندگانش دارای ویژگیهای همچون تعهد ، تخصص ، شجاع و مدیر و درعرصه های مختلف همچون اخلاقی ، مالی ، امتحان داده و سر بلند بیرون آمده باشد . مجلس مکان آزمون و خطا نیست چرا که اگردر آنجا نماینده ای در آزمونی مردود گردد جبرانش نه تنها خسارت بار بلکه جبران ناپذیر باشد .
تعهد دارای ابعاد بسیار گسترده و وسیعی می باشد و در بضاعت این نگارنده حقیر نیست و در حد درک و توانم می توان برمبانی دینی ، اجتماعی ، ملی ، تکیه کرد و دید فرد مورد نظر تا چه حد از ویژگیهای تعهدی برخوردار است .
یک نماینده شایسته نماد رفتار اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی ، ... حوزه ی انتخابیه است . رفتار ، منش ،گویش ، بزرگواری ، مردم داری ، دوری از تزویر و ریا ، وپیگیر امور جامعه بودن ،و به فکر مستضعفین جامعه بودن نه طرفداری از قشر خاص سرمایه دار، در صف مقدم مبارزه قرار داشتن ، آگاهی به روز داشتن ، مطالعه و ........ مواردی است که باعث می شود مجلس در راس امور باشد و الا مردم انتخاب می کنند و بعد جلوتر از منتخبین خود حرکت کرده و این حرکت باعث بیداری نمایندگان می شود ،اینجاست که حاشیه سازی و اما و چرا بر جامعه مستولی شده و یاس از اینکه آیا مجلسی که امام در راس امورش می داند همینی است که شاهد و ناظر آنیم ؟!!
